Het begon met een tweewieler, na in m'n jeugd ('73/'75) op een Yamaha FS1 brommer te hebben gereden, kreeg ik zo tegen m'n 40ste toch weer de kriebels. Heeft iets met een pauze o.i.d. te maken volgens veel mensen..... Dus het motorrijbewijs gehaald en een motor gekocht. Het moest er een zijn met cardan aandrijving en het liefst een 4 cilinder. Volgens de geleerden was een Honda toch wel een betrouwbare motor en na diverse motorzaken bezocht te hebben werd in Zwolle een Honda VF 750S Sabre aangeschaft. 

De Honda reed mooi en was qua motor vermogen zat voor ons. Maar na meerdere keren ons tijdens het rijden in de steek te hebben gelaten, deze toch ingeruild. Er was iets met de elektronica niet helemaal goed en dan kon het voorkomen dat hij afsloeg en na veel geklooi en veel start pogingen weer tot leven kwam. We hebben deze na een jaar ingeruild voor een chopper. En wel een een Yamaha Virago 1100cc.

Een fijne toermotor waar we heel wat ritjes mee hebben gemaakt.  Maar na een paar jaar had m'n vrouw het wel gezien als ze een uur of anderhalf achterop gezeten had. En om alleen op pad te gaan was ook niet de bedoeling en vond ik ook niet leuk. Een bijkomend nadeel was dat je tijdens zomerdagen toch weer die warme motorkleding moest aantrekken.

Maar dit was geen probleem hoor, zolang we de motor hadden, hebben we er best nog een poos van genoten.

Maar een keer tijdens een weekendje weg, stonden we op de boot van Vlissingen naar Breskens.  Een clubje met Volkswagen Karmann Ghia rijders stonden met hun oldtimers ook op die boot. We keken daar van bovenaf mooi op en omdat er ook een paar cabrio's tussen stonden, bedachten we ons ineens, dat dat ook een mooi alternatief voor onze motor zou kunnen zijn.

Dus een oldtimer cabrio moest er komen....maar ja, wat voor type.... We hebben diverse zaken in Nederland bezocht die oldtimers verkochten. En er waren hele mooie te koop, de MG 's en Austin Healey's  b.v. maar ja ben ook maar gewoon ambtenaar en dat kon bruin niet zomaar trekken. We moesten de Virago verkopen en voor dat geld een auto zien te krijgen.

Na een paar weekjes stond er hier in de buurt (Hardenberg) een Triumph Spitfire uit 1974 te koop.

De auto werd aangeboden voor een hogere prijs dan we oorspronkelijk in gedachten hadden om uit te geven.

Maar m'n vrouw zei, niet geschoten is altijd mis. Nu heb ik een heel intelligente vrouw, dus er maar eens op af. Na wat over en weer gepraat te hebben, kwamen we er toch uit. De Spit moest nl. nog ingevoerd worden, dus daardoor kreeg ik redelijk wat van de prijs af.

Met de Triumph naar de RDW in Almelo, om hem op kenteken te krijgen. Dit ging zonder problemen.

Na de wagen een beetje te hebben opgeknapt, er mooi mee aan het toeren geslagen. En het bleek een goede keus te zijn zo'n cabrio als plaatsvervanger van de motor. Als je weg wilt bij mooi weer, trek je de voordeur achter je dicht zonder eerst te moeten nadenken over je kleding keuze.

Maar we wilden eigenlijk ook wel naar het buitenland, de bergen in Oostenrijk en Italië doorkruizen. Dat durfde ik toch niet aan met dat oudje. We hadden tijdens een rit van de Triumph Spitfire Club, waar we inmiddels lid van waren geworden, al een keer pech gehad. Toen bleek dat de ANWB monteur ook niet alles op voorraad heeft aan onderdelen en hier ook niet snel aan kan komen. Nu is dat logisch voor een niet gangbare auto van die leeftijd.

Maar het moest wel vertrouwd zijn en iets comfortabeler worden, dus weer op zoek naar..?

De Mazda MX5 NA

Dit is hem dan, de nieuwe (pas ingevoerde) Mazda MX5 NA. De wagen komt uit Zwitserland en was ingevoerd door een man die veel in Zwitserland kwam voor z'n werk. Had hem voor zijn vrouw gekocht, maar ze bleek toevallig net na de aanschaf, zwanger te zijn en toen moest er natuurlijk een grotere komen. Ons gelukje...

De auto is van 1992 en had rond de 165.000 km. gelopen. Deze foto is gemaakt in januari 2006 en is nu, in 2025, dus al 19 jaar in ons bezit. Hij heeft hij er nu ongeveer 243.000 km. opzitten.

De MX5 was al 14 jaar oud toen we hem ophaalden in Oldenzaal.  Er waren nog wel wat zaken die opgeknapt en verbeterd moesten worden, maar het belangrijkste was dat er geen roest of andere grote gebreken aan zaten. Bovendien hoeft hij niet in één keer perfect te zijn – het is tenslotte een hobbyauto.

Te zien op onderstaande foto's was hij nog wel wat "bleek om de neus", daar moesten we dan eerst maar eens mee aan de slag. 

De opbrengst van de Triumph Spitfire was ruim voldoende voor de aanschaf van deze Roadster . Omdat er toch diverse kleine beschadigingen, krasjes, doffe plekken ed. opzaten wilden we die toch eerst maar eens bijwerken. Sommige delen moesten dan wel overgespoten worden. Maar ons zelf kennende zouden we daar later spijt van krijgen. En toen toch maar besloten om hem een totale make-over te geven en hem helemaal te laten spuiten.

Een collega van de vrijwillige brandweer werkte bij een schadeherstelbedrijf. Een mooie prijs afgesproken onder voorwaarde dat we zelf de wagen demonteren voordat deze wordt gespoten. Geen probleem, want dat kon ik mooi doen in de brandweerkazerne. En aan sleutelen heb ik geen hekel.

Het demonteren verliep verrassend goed en nog diezelfde dag konden we hem bij de spuiter afleveren. En er is niets afgebroken of op andere wijze kapot gegaan. Erg benieuwd naar het eind resultaat.. zie bij "Werkzaamheden"